Shën Thomas Aquinas vjen. Ai thotë: "Lavdi Jezu Krishtit. Motra ime, kjo është e tërë dhe përfundimi i shenjtërimit—përsëritja besnike ndaj Vullnetit Hyjnor të Zotit në çdo moment tani. Në këtë besim ka dashuri. Në këtë porsëritje ka ngritursi. Në dashuri, ngritursi dhe përputhje me Vullnetin e Zotit është vetëmohimi."
"Ushqia që kërkon shenjtëri duhet të porsëriset plotësisht atë që ai dëshiron për atë që Zoti dëshiron. Ai vendos Zotin në qendrën e zemrës së tij dhe heq rrënjët e vetvetes. Është e pamundur për ata që janë autokentrik të arrijnë lartësi të kësaj porsëritje, sepse ai shikon gjithçka si sa i prek veten. Ai kërkon fitim personal në çdo gjë. Ai beson më shumë tek vetja sesa te Zoti, për dashurinë e tij ndaj Zotit është e papërsosur. Jetesa e tij rrotullohet rreth mirësisë së tij dhe jo atë që Zoti dëshiron për të."
"Ushqia, megjithatë, që kërkon shenjtëri, provon ta pranojë gjithçka si nga Dora e Zotit. Ai shikon Vullnetin e Zotit në çdo situatë. Ai kupton se Zoti po punon me të, duke e tërhequr atë drejt shenjtërisë. Prandaj, ai nuk shikon Vullnetin e Zotit si një thikë të mprehtë, por si një trung i ndezur dritës që ndriçon rrugën në të cilën ai është thirrur ta ndjek."
"Dashuria e papërsosur vetvetja nuk mund të zgjedh Dashurinë Hyjnore, sepse dyja konfliktojnë ashtu si mishi kundër shpirtit. Por ky Mesazh i Dhomave të Zemrave të Bashkuara thirr secilin ta hiqë veten e vjetër dhe ta vijë atë të re. Kjo është thelbësia e shenjtërisë."