zondag 14 januari 2024
Wij moeten bidden voor onze priesters om hun bescherming
Visie van Valentina Papagna in Sydney, Australië op 5 oktober 2023
Deze boodschap is ontvangen op 5 oktober 2023 en eerder niet gepubliceerd.
Vandaagochtend, terwijl ik aan het bidden was, kwam de engel en zei: "Kom met me. Ik wil je iets laten zien."
Plotselijk vond ik myself staan aan de voet van de trappen die leiden naar de Kapel, in de buurt van het standbeeld van St John Paul II. I stond op de eerste trap terwijl de engel een paar trappen hoger stond.
Plotselijk zag ik zo veel zwarte kevers die naar de trappen toe kwamen — er waren er zoveel, als een leger dat richting de Kapel oprukte. Ze bleven maar komen, steeds meer van hen.
Ik zei: "Oh mijn god! Het is vol met ze!"
Ik zei tegen de engel: "Ik haat kevers."
Hij zei: "Ga en pak de karretje."
Plotseling verscheen een karretje met twee schoppen. De engel en ik begonnen de zwarte kevers en het losse cement eronder op te schoppen in de karretje totdat die vol was. We raakten ze niet aan met onze handen, maar verzamelden hen alleen met de schoppen.
De engel zei: "Breng ze over naar het park en gooi ze daar leeg."
Begeleid door de engel, wierp ik de volle karretje naar het park aan de overkant van de weg en gooide hen er leeg. We keerden dan terug naar de trappen van de Kapel. Tot mijn verrassing, aan de voet van de trappen, waar we net alle kevers hadden verzameld, groeiden uit het beton een klein groen boomje, ongeveer half meter hoog en heel vers. Opnieuw verschenen de zwarte kevers, maar dit keer omringden ze deze kleine boompje. Het was alsof er een grote cirkel van hen rondom dit kleine boomje zat.
Ik dacht: 'Hoe kan het klein boomje uit beton groeien?'
Ik vroeg de engel: "Waar kwamen ze allemaal vandaan, deze kevers?"
Hij zei: "Zie dit kleine takje, zo vers — dat is een nieuw en zeer zacht boomje dat in deze Kerk is gesproten; dat is de nieuwe priester die net hier begon tijdens de week."
"Hij is een takje, een jong één — klein en onschuldig, maar al heeft de duivel, het zwart, hem omringd."
De zwarte kevers stellen het kwaad voor. Er waren duizenden van hen, en ze vormden een zeer dikke krans rondom dit kleine boomje.
Ik zei tegen de engel: "Wat gaan we nu doen?"
Hij zei: "Nee, Valentina, zij wijzen allemaal naar jou. Jij moet hen weer verwijderen."
"Ik haat kevers," zei ik tegen de engel.
Toch verscheen in dat moment Onze Lieve Vrouw. Ze stond er, glimlachend en kijkend.
Ze zei: "Jij had beter aan het bidden beginnen voor deze Kerk. Zij willen deze Kerk weer aanvallen."
Direct onthief ik de jonge priester aan haar Onbevlekte Hart, want zij is de Moeder van alle priesters.
Ik deed wat de engel me opdroeg en weer begonnen we met het schoppen van de zwarte kevers in de karretje om ze vervolgens weg te wielen vanaf het kerkterrein, over de straat naar de kant van het park op het voetpad, dit keer niet in het park. We lieten hen daar achter en keken toe hoe ze allemaal begonnen zich van de Kerk af te bewegen.
Terug bij de Kapel stond de engel op de trappen, glimlachend en met zijn vinger wijzend naar de Kapel, zeggende: “Ik ben er nog steeds van overtuigd dat deze Cenacle Gebedsgroep in Parramatta nummer één is.”
De engel was erg blij me dit te vertellen, want tegelijkertijd gaf hij ons de moed om te bidden.
Het gezicht verdween daarna.
De uitleg is spiritueel. De nieuw gewijde priester wordt omsingeld door zwarte kevers die hem willen aanvallen. Onze Lieve Vrouw kwam hem te hulp omdat zij de Moeder van de Kerk, de Moeder der priesters is. Hij heeft gebed nodig voor bescherming want in het gezicht kwamen de kevers erg dicht bij het kleine boomje om het op te eten.
De kwade kevers stellen de boze geesten voor die klaar staan om elke priester ter wereld aan te vallen en te ontmoedigen. We moeten voor hen bidden en ze wijden aan het Onbevlekte Hart van onze Lieve Vrouw. Zij zijn haar zonen, en zij houdt van hen. Dit zal hun moed geven.